Görme alanı 120 derece ne demek ?

Görme Alanı 120 Derece Ne Demek? İnsan Algısına Psikolojik Bir Bakış

Bir psikolog olarak her zaman şunu merak etmişimdir: İnsan gerçekten neyi görür? Yani gözünün önünde olanı mı, yoksa zihninde canlandırdığı anlamı mı? Bu soru beni hem bilimin hem psikolojinin kesiştiği noktaya götürür — görme alanı dediğimiz kavrama. Fiziksel olarak “120 derece” bir açıyla ifade edilen bu alan, aslında insanın yalnızca gözleriyle değil, ruhuyla da gördüğünü gösterir. Görme alanı sadece bir ölçü değil; dikkatimizin, farkındalığımızın ve duygularımızın sınırlarını temsil eder.

Görme Alanının Bilimsel Temeli

Basit bir tanımla, görme alanı bir insanın başını çevirmeden görebildiği açıdır. Ortalama bir insanda bu alan yaklaşık 120 derecedir. Yani biz, doğrudan baktığımız noktanın sağında ve solunda toplam 120 derecelik bir açıyla dünyayı algılarız. Ancak burada ilginç olan, bu genişliğin sadece fiziksel değil, bilişsel bir boyuta da sahip olmasıdır. Çünkü göz görmekle görevli olsa da, algılayan aslında beyindir.

Bir an durup düşünün: Ne kadarını gerçekten fark ediyorsunuz? Günlük hayatta kaç ayrıntıyı gözden kaçırıyor, kaç duyguya “görmezden” geliyoruz?

Bilişsel Psikoloji Perspektifinden: Seçici Algı ve Dikkat Penceresi

Bilişsel psikoloji, insanın çevresinden gelen bilgiyi sınırlı bir dikkat kapasitesiyle işlediğini söyler. 120 derecelik görme alanı, dış dünyanın fiziksel sınırını temsil ederken; zihnimizin “algısal alanı” çok daha dardır. Beyin, gelen tüm görsel bilgiyi değil, sadece “önemli” olanı işler. Bu duruma seçici dikkat denir.

Bir örnek düşünelim: Kalabalık bir caddede yürürken yüzlerce yüz, onlarca ses, sayısız renk görürsünüz. Ancak dikkatiniz, bir çocuk ağladığında ya da tanıdık bir yüz belirdiğinde odaklanır. Yani, 120 derecelik görme alanınız aktif olsa da, farkındalık alanınız belki sadece birkaç dereceyle sınırlıdır. Bu durum, insan zihninin hem muhteşem hem de sınırlı yönünü ortaya koyar.

Duygusal Psikoloji Açısından: Duygular Görmeyi Nasıl Şekillendirir?

Görme, yalnızca optik bir süreç değildir; aynı zamanda duygusal bir filtreden geçer. Kaygılı bir birey, çevresinde tehdit unsurlarına karşı daha duyarlıdır — yani beyin, potansiyel tehlikelere daha fazla “görsel kaynak” ayırır. Mutlu bir kişi ise çevresindeki detayları daha geniş bir açıyla algılar. Bu, duygusal durumun görsel farkındalık üzerindeki etkisidir.

Bir başka ifadeyle, duygularımız görme alanımızı daraltabilir veya genişletebilir. Örneğin stres altındaki bir birey, tıpkı daralan bir kamera merceği gibi, yalnızca belirli bir noktaya odaklanır. Oysa sakin bir zihin, 120 derecelik alanı dolu dolu kullanabilir.

Sosyal Psikoloji Boyutu: Toplumun Görme Alanı

Sosyal psikoloji açısından bakıldığında, görme alanı bireysel değil, toplumsal bir olgudur. İnsan, gördüğünü çoğu zaman toplumun ona “gör dediklerinden” ibaret sanır. Medya, kültür, ideoloji ve grup normları; tıpkı bir filtre gibi algımızı şekillendirir.

Bir toplumun görme alanı daraldığında, empati de azalır. Çünkü insanlar sadece “kendine benzeyenleri” görmeye başlar. Oysa 120 derecelik doğal görme kapasitemiz, hem sağımızdaki hem solumuzdakini aynı anda fark etmeye uygundur. Görme alanımızı psikolojik olarak genişletmek, farklılıklara açık olmak anlamına gelir.

İçsel Görme: Kendini Görme Yetisi

Asıl ilginç olan ise, gözümüzün dışa dönük olmasıdır ama farkındalığın yönü içeriye doğrudur. Kendi duygularını, düşüncelerini, arzularını “görebilen” bir insan, en geniş görme alanına sahip olandır. İçsel görme, psikolojik sağlığın temelidir. Çünkü kişi ne kadar dış dünyayı izlerse izlesin, kendi iç dünyasının karanlık noktalarını görmedikçe algısı eksik kalır.

Peki senin görme alanın ne kadar geniş? Gerçekten çevrendekileri mi görüyorsun, yoksa sadece görmek istediklerini mi?

Algıyı Genişletmek: Psikolojik Bir Farkındalık Egzersizi

Görme alanımızı geliştirmek için yalnızca gözlerimizi değil, farkındalığımızı da eğitmemiz gerekir. Bunun için küçük bir egzersiz deneyebilirsiniz:

1. Gözlerinizi sabit bir noktaya odaklayın.

2. Bu sırada, o noktadan uzaklaşmadan çevrenizdeki nesneleri fark etmeye çalışın.

3. Renkleri, şekilleri, hareketleri gözlemleyin.

4. Sonra aynı egzersizi duygularınızla yapın: Şu anda fark etmediğiniz hangi duygular var?

Bu pratik, sadece görsel değil, bilişsel alanınızı da genişletir. Çünkü algı, dikkatle başlar ama farkındalıkla derinleşir.

Sonuç: Görmek, Sadece Bakmak Değildir

Görme alanı 120 derece demek, insanın dünyayı 120 derecelik bir açıyla görebilmesi anlamına gelir. Ancak bu sınır, yalnızca gözün değil, zihnin ve kalbin de sınırıdır. Psikolojik olarak baktığımızda, “görmek” bir farkındalık eylemidir — hem dış dünyaya hem iç dünyaya açılan bir pencere.

Son bir soru bırakmak isterim: Sen kendi hayatında hangi 120 dereceye bakıyorsun?

Geriye kalan 240 derecede neler olup bittiğini fark edebiliyor musun?